" I zaczęła się dziać magia.... " ♥

Tak się stało, że wróciłam na kanapę do Nathana i oboje zasnęliśmy.

Obudził nas telefon od Toma... szczerze nawet go nie odebrałam gdyż zobaczyłam, że jest już 18:30!

Szybko obudziłam Nathana i zaczęliśmy się szykować.

Nath miał strój strasznego klauna... Ja wciąż nie wiedziałam kim będę!

Wyrzuciłam wszystkie ciuchy z szafy....

- NATHAN!! KIM MAM BYĆ?! - krzyknęłam.

- Nie wiem! Yyyy... kurde!! No... - biegał po garderobie i myślał. - ZOMBIE!

- Zombie?! - zdziwiłam się. - No to zombie!

Wyciągnęłam z szafy czarną bokserkę, którą szybko na siebie nałożyłam.

- Masz granatową bluzkę? - zapytałam Natha.

Rzucił mi jakiś pomiętolony ciuch.

Nie zastanawiając się porobiłam w nim dziury... jak się potem okazało Nathan chodził w tym t shirtcie no, ale cóż.

Ubrałam go na czarną bokserke. Naciągnęłam czarne, przetarte na kolanach jeansy i czarne trampki.

- Wychodzimy! - krzyknęłam.

- A.... makijaż? - Nathan zaśmiał się.

Nie zwracając uwagi na cały bałagan w garderobie wybiegłam do łazienki się pomalować i "uczesać".

Włosy spięłam wsuwkami z jednej strony, a z drugiej natapirowałam.

Cała twarz " potraktowałam " jasnymi cieniami by wyglądać na bladą. Ciemne oczy.... sztuczna krew koło ust....

- GOTOWA! - wybiegłam do salonu.

- TEŻ! - Nathan czochrał swoje włosy.

Naprawdę wyglądał strasznie. Nie chciałabym spotkać takiego klauna!

Z lekkim poślizgiem pojawiliśmy się u Toma i Kelsey.

Oczywiście najpierw zauważyłam Kelsey, która moim zdaniem wyglądała jak zawsze no, ale no...

- Sieeeema! - Ola i Max pomachali nam.

Wyglądali mraśnie! Ola przebrana za wampira, Max za Jokera.

Wraz z Nathanem poszliśmy się ze wszystkimi przywitać.

Po chwili ręka bolała mnie od uścisków, a policzek od całusów.

- Chodź do lovelasów. - Nathan objął mnie jak za starych, dobrych czasów i ruszyliśmy w stronę Oli i Maxa.

- YOOOOO! - wykrzyczałam tuż nad całującą się parą.

Oni jednak nic sobie z tego nie robili.

Siedzieli na sofie w kącie pokoju i okazywali sobie czułości... normalka.

Jakoś wyjątkowo miałam dobry nastrój.

- Lovelaaaski.... - pociągnęłam Maxa a ucho.

Ten ani nie drgnął.

Nathan zwrócił się w moją stronę i robił dziwne triki językiem.

- Skończ! - zaśmiałam się.

- Oleeeczko... Maxiu....? - zaczęłam ich gilgotać.

- RILI?! - Ola popatrzała groźnie w moją stronę.

- Oooo... vamp się zdenerwował! - Nathan się zaśmiał.

Max nie miał lepszej miny!

- Why so serious Maxiu? - uśmiechnęłam się do niego.

On pokręcił tylko głową, wziął Olę za rękę i się stracili.

- Świntuchy! - rzuciłam w ich stronę wysokim tonem i się zaśmiałam.

- " I zaczęła się dziać magia.... " - Nathan powiedział poetycko. - A wampir może ten teges....?

Zrobiłam jedynie wielkie oczy.

Tak więc lovelaski zniknęły, a my wraz z Nathem ruszyliśmy w stronę jedzenia!