Wtopa ♥

Po spędzeniu całego wolnego czasu z przyjaciółmi na ciepłej wyspie.

Po wielu nieprzespanych nocach i pobudkach z kacem.

Po spaleniu się na raka.

Po tych wszystkich śmiesznych i krępujących sytuacjach... musieliśmy wracać do zimnej, deszczowej i nudnej Anglii.

- Nooo... to żegnaj przygodo, witaj melancholio! - powiedziałam do Oli ruszając w stronę samolotu.

- Taka sieka! Ty... a może prze-bukujemy nasze bileciki? - odpowiedziała mi.

- Oj moja droga! Widzę już tą twoją minkę! - wtrącił się Nath.

- Jaką minkę? - Ola udawała zdziwioną.

- Tą... tą... no! Tą! - Nathan nie umiał się wysłowić.

- Pogadane! - powiedziałam śmiejąc się z Nathana.

- Ty się tak nie ciesz bo zaraz na schodach nie wyrobisz! - skomentowała Patrycja.

Jak zawsze miała rację. Odwracając się do niej by coś jej odpowiedzieć wylądowałam twarzą do schodów.

W tle słyszałam tylko śmiech Oli, reszta próbowała się powstrzymać. Nie trwało to jednak długo. Zaraz po Oli zaczęła śmiać się Patrycja i Nareesha. Nadchodzący Max, Tom, Kelsey i Siva wybuchnęli śmiechem natychmiastowo. 

Gdy Nathan próbował mnie zbierać ze schodów też nie wytrzymał i zaczął się śmiać.

- Hahahahahahahaha! Nie no! Hahahahahaha! - wybełkotała Ola dusząca sie ze śmiechu. 

Tak bardzo się śmiała, że wylądowała na schodach obok mnie.

- Jaka pokraka! - dodał Tom.

- Dziękuje za słowa pocieszenia! - rzuciłam przez ramie kiedy się podnosiłam.

- Mówiłam!... Mówiłam! - powiedziała Patrycja płacząc ze śmiechu.

- Barbados chciał Cię zatrzymać... ale nie ma takiej opcji! Nie zostawie Cię! - powiedział Nath uśmiechając się słodko i ciągnąc mnie do samolotu.

Wreszcie z Olą przestałyśmy się śmiać. 

Gdy schody odjeżdżały od samolotu popatrzyłyśmy się na siebie i uśmiechnełyśmy się do siebie.

To były wakacje naszych marzeń.